Leren leren

 

Zoals we eerder al lazen is het Grote Bewustzijn Systeem erop gericht om steeds meer informatie te creëren en daar orde in aan te brengen. Daardoor ontstaat er steeds meer complexiteit, meer inhoud. Dat is wat wij 'evolutie' noemen. Hoe doen we dat?

Als wij als 'bewustzijns-units' deel uitmaken van het informatiesysteem dat het Grote Bewustzijn Systeem is, en we wisselen via al onze gedachten, gevoelens, ervaringen en acties informatie uit, dan creëren we op die manier steeds meer informatie (evolutie). Maar alleen het uitwisselen van informatie zet ons niet aan tot groeien en ontwikkelen. We hebben daarvoor een omgeving nodig, waarin we kunnen leren, een omgeving met bepaalde regels. Regels die een bepaalde context creëren, waardoor we ervaring op kunnen doen. Vergelijk het maar met een chatroom met 100 mensen. Zonder regels over de communicatie is er geen context. Je krijgt geen adequate reacties (feedback). En dus doe je waarschijnlijk geen ervaring (informatie) op, waar je echt iets aan hebt.

 

 

Virtuele werkelijkheid

 

Zo leven ook wij in een omgeving die maakt dat we kunnen groeien en ontwikkelen. En die omgeving is 'een virtuele werkelijkheid'. Waarom 'virtueel'? Omdat we hebben gezien dat Bewustzijn – waar wij als mens uit voortkomen – niets anders is dan 'informatie'. Wat wij als 'units van bewustzijn met een vrije wil' waarnemen en creëren is 'informatie'. Het zijn als het ware de nullen en de enen, waar Bewustzijn zich in potentie gewaar van kon worden. En waar de evolutie van bewustzijn uit is ontstaan, inclusief de creatie van de 'geïndividualiseerde bewustzijns-units met een vrije wil' die wij zijn.

Wij ervaren alle processen van Bewustzijn via onze zintuigen als 'echt' en 'objectief' (over zintuig-vrij leren waarnemen lees je verderop meer). Wat we echter alsmaar doen is informatie genereren, die heel specifiek is voor elk van ons. En zo is elk mens een unieke 'informatiestroom'.

 

 

Complexe virtuele werkelijkheid

 

Die zo fysiek lijkende werkelijkheid is dus in de basis 'informatie'. Als je Bewustzijn kunt zien als 'een digitaal informatieveld van nullen en enen', dan zijn wij als 'units' een driedimensionale simulatie daarvan. We zijn een informatiestroom. Dat is wat ons definieert. En we zijn hier om te ervaren.

Nu leven wij in een complexe virtuele werkelijkheid met complexere regels en protocollen dan de virtuele werkelijkheid van bijvoorbeeld de meercelligen. Bijvoorbeeld omdat wij kunnen zien, ruiken, horen, voelen, proeven. We krijgen zo steeds via allerlei kanalen feedback en zijn daardoor in staat om steeds meer te leren en ons doorgaand en verder te ontwikkelen.

 

 

Wij zijn Bewustzijn

 

We zijn dus 'Bewustzijn'. De wereld is 'Bewustzijn'. Dat is de reden dat we leven in een Groot Bewustzijn Systeem. We maken deel uit van een oneindige hoeveelheid informatiestromen, of die nu in of buiten deze wereld bestaan, die we continu aan het interpreteren en vertalen zijn. Als we er vanuit gaan dat zo de werkelijkheid ontstaat, zoals wij die via onze zintuigen gewaar worden, dan vinden we daarmee ook de antwoorden op grote wetenschappelijke vraagstukken. Daarom is het zinnig om deze zienswijze serieus, en vooral via je eigen ervaring, te onderzoeken (zie ook: www.deja.nu)

 

Maar als mijn beleving zo subjectief is, hoe kan het dan dat anderen ook zien wat ik zie? Dat is vast een goede vraag die in je opkomt. Dat is omdat we aan de basis hebben geleerd hoe we bepaalde informatiestromen moeten interpreteren. Een baby heeft als hij pas geboren is geen idee hoe hij informatiestromen moet interpreteren. Als hij zijn hand beweegt dan weet hij niet meteen dat dat een 'hand' is. Of dat die bij hem hoort en dat hij die zelf kan aansturen. Dat leert hij gaandeweg. Net zoals dat hij leert dat 'mama' 'mama' is. En mama en papa leren hem wie 'opa' en 'oma' zijn, maar ook wat een 'auto' is en wat het betekent als er een 'trein' voorbij komt. Zo groeien we op. In een bepaalde cultuur delen we dus dezelfde beelden (metaforen), waarmee we informatiestromen interpreteren. Dat maakt ook dat communiceren met mensen uit andere culturen zo moeilijk kan zijn. We creëren ieder andere informatiestromen. En we hebben niet dezelfde metaforen om die informatie voor de  ander te kunnen vertalen.

​

Zintuig-vrij

​

Tegelijkertijd kunnen we wel leren om steeds 'objectiever' - dat wil zeggen zonder dat onze vijf zintuigen leidend zijn - waar te nemen. Om dat te kunnen, hebben we ons denken steeds vrijer te maken van onze zintuigen. Dan kunnen we informatie genereren die niet fundamenteel ingegeven is door onze eigen kaders. Die manier van data lezen geeft je de ervaring van een onpersoonlijk waarnemen.